Przenosimy się na łowisko. I choć widzimy zadymiarkę do pszczół, siatkę, wędkę i inne akcesoria do polowania, zwierzyny raczej nie zobaczymy. Chyba że uznamy, że jest nim mały chłopiec – Franeczek, a polującymi matka, ojciec, babka, dziadek, kochanka, nauczyciel, pracodawca, obywatel, i wszyscy, prawie wszyscy, którzy otaczają dziecko a potem już dojrzałego człowieka. Co robi dojrzały człowiek? Próbuje walczyć. Czy skutecznie? Przekonujemy się o tym przeciskając się do jego głowy i podążając za jego nitkami – metaforycznymi myślami.

• Scenariusz: Alicja Chyżak-Fitas,
• Reżyseria: Alicja Chyżak-Fitas, Katarzyna Niemiec i zespół,
• Kompozycje muzyczne: Przemysław Niemiec
• Obsada: Franek- Mikołaj Fitas, Aleks Joński, Kamil Tomes, Bartek Lopko, Kacper Freitag, Hubert Walkowski Myśli Franka o siostrze – Julita Jania Myśli Franka o ukochanej – Patrycja Butkiewicz, Sylwia Chełmieniewicz, Anna Wojciechowska Inne myśli – Joanna Sznajder, Anna Fortuna, Karol Stawecki, Dominika Konopka, Agnieszka Klajbert, Aleksandra Błaszczyk, Agnieszka Ogrodniczuk, Wiktoria Lejcyk

Teatr Terminus A Quo przygotował spektakl  – „Zawołanie” 

“ZAWOŁANIE” nie jest w żadnym wypadku moralitetem ani też nie jest manifestem jest natomiast wejrzeniem w głąb świata nastolatek. Tego wejrzenia dokonał mężczyzna, reżyser i autor kilku tekstów o pozycji kobiety we współczesnym świecie. Zrobił to zgrabnie i dystansem, dotknął do żywego wielu problemów natury społeczno-obyczajowej. Okrasił wypowiedzi nadmierną ilością wulgaryzmów by nadać temu ton autentyzmu i jednocześnie wyzyskał w ten sposób formę ekspresji, która jest niezbędna.Sprawy, o które zahacza spektakl to wolność jednostki, budowanie światopoglądu, świadomość – jako narzędzie komunikowania się mistyka jako obraz zamazanego, nie odkrytego Boga. Te wypowiedzi to próba głosu młodej inteligencji, która straciła na znaczeniu wobec postępującej komercjalizacji życia w ogóle. To ważny głos w dobie paplaniny i stwarzania wirtualnej rzeczywistości.  To głos teatru, który stracił tak dalece na znaczeniu, że pozostaje obecnie jedynie jako dodatek do zaśmieconej rzeczywistości. Niezwykła ekspresja i ekspansja młodości to główne zalety tego świeżego jeszcze tworzywa, które być może stanie się głosem-przesłaniem dla wielu poszukujących prawdy ludzi, niekoniecznie związanych ze sztuką. Gagi użyte w spektaklu to forma komiksowego flirtu z publicznością. Taki zabieg powoduje, że spektakl mimo swej powagi, ma w sobie dużo lekkości. Sztuka odczytania tego spektaklu, polega na wypośrodkowaniu tego co pojawia się pomiędzy krańcowymi biegunami. Tak więc to co wydaje nam się poważne, pryska jak bańka mydlana na skutek pojawiającej się autoironii. I odwrotnie to co wydaje się lekkie i bez znaczenia nabiera na skutek refleksji powagi.

• Obsada: Natalia Baik, Kinga Nowak, Agata Remfeld
• Scenariusz i reżyseria: Edward Gramont

fot.  Karol Kolba